Fantastyczny Świat

Pierutka

W dzisiejszych czasach, przez te wszystkie salony piękności, solaria i chirurgów plastycznych, Afrodyta nie wiedziałaby, która dziewczynę zaoferować Parysowi. Gdyby jednak doszło już do tego, to ożeniłby się on pewnie z jakąś Barbie. Uznałby ją za najpiękniejszą i nawet walczyłby o nią z jakimś Kenem. I pewnie powaliłby go w zapasach...

Można byłoby uznać dzisiejszy świat, który propaguje kult piękna, za smutną wizję życia, w którym za priorytet uważa się zewnętrzną atrakcyjność. Niestety, nie jest to jedynie ludzkie wyobrażenie, czy też karykatura współczesności, tylko szara rzeczywistość...

W dobie sztuczności, która opanowała dzisiejszy świat, żądza producenci kosmetyków, chirurdzy plastyczni oraz specjaliści od zmiany wizerunku. Wszystkie ich działania zmierzają ku zafałszowaniu naturalności, ku stworzeniu sztucznego obrazu kobiety, który jest plastikowy, zestandaryzowany i ociekający nieszczerością.

Początkowo potencjalnymi kandydatami do osiągnięcia sztucznego wyglądu były kobiety, jednak wraz z upływem czasu zmiany wyglądu budziły zainteresowanie także wśród mężczyzn. Kobiety pragną mieć piękną cerę, jędrny biust, smukła talię. Mężczyźni chcieliby imponować swoimi mięśniami i rozbudowaną klatka piersiową. Niewątpliwie kobiety zwracają baczniejsza uwagę na swój wygląd niż mężczyźni. Mimo to jednak, podobne operacje są wykonywane u kobiet i u mężczyzn, za wyjątkiem tego, że kobietom powiększa sie piersi, a mężczyznom zmniejsza...

Żyjemy w świecie, który opanowały programy telewizyjne propagujące operacje plastyczne, radykalne zmiany we fryzurze i makijażu, a także wywracające do góry nogami nasz własny styl i sposób ubierania. Mają one zapewne na celu uatrakcyjnienie nas jako ludzi. Jednak czy atrakcyjność tkwi w sztuczności? Czy wyznacznikiem naszej osobowości jest kreowanie kobiet na wystrzałowe sex bomby, a mężczyzn na zniewalających lowelasów? Czy w dzisiejszym świecie naszym odgórnym celem jest dążenie do uzyskania idealnej sylwetki Barbie i Kena? I w końcu, czy wygląd jest na tyle ważny, aby poświęcić dla niego naszą naturalność, indywidualność i oryginalność?

Oglądając jakikolwiek program telewizyjny można natknąć się na jego perswazyjność skłaniającą potencjalnego odbiorcę do zrzeczenie się swojego „ja” na rzecz marnej wyidealizowanej ludzkiej kopii. Światową arenę telewizyjną opanowały programy z cyklu metamorfoz: „Chcę być piękna”, „Ekstremalne metamorfozy”, czy w końcu „Chcę mieć znaną twarz”. Ten ostatni jest już kompletną głupotą, ukazującą jak zdesperowane i nie znające własnej wartości osoby, pragną przypominać gwiazdy z show biznesu. Prowadzi to do zatracenia siebie, wynikającego z braku własnej akceptacji i chęci podszywania się pod kogoś innego, zatracając zupełnie swoją tożsamość.

Nie tylko jednak operacje plastyczne przyczyniają się do wyparcia ludzkiej nieprzeciętności. Również mocny, przytłaczający makijaż, który zamiast delikatnie podkreślać walory piękna, maskuje je, tworząc z wizerunku kobiety jej karykaturalne odbicie. Współcześnie kobieca naturalność uznawana jest za passé i de mode, na topie natomiast jest sztuczność i nienaturalność w każdej dostępnej postaci.

Współczesny świat obfituje w zjawisko ludzkich przemian. Możliwe, że przeświadczenie o chęci zmiany wyglądu wbrew wszystkiemu sięga początków naszego dzieciństwa. Bo kto z nas jako dziecko nie słyszał bajki o brzydkim kaczątku, które z niezbyt atrakcyjnego ptaka stało się pięknym łabędziem? I kto nie marzył, aby kiedyś w przyszłości takim łabędziem zostać? Chętnych zapewne znalazłoby się mnóstwo, o czym świadczy chociażby ilość ludzi poddających się zabiegom upiększającym. Jednak należałoby się zastanowić, czy piękno uwidacznia się tylko w wyglądzie zewnętrznym i czy operacje plastyczne są jedynym sposobem na jego osiągnięcie? I co najważniejsze - czy bycie pięknym oznacza bycie sztucznym? Bo przecież tak naprawdę prawdziwe piękno tkwi w prostocie...